Μαρίδα (Δύο είδη)

Μαρίδα Spicara Smaris

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ιχθυολογικά χαρακτηριστικά: Σώμα επίμηκες. Κεφάλι πιο μακρύ από το βάθος (ύψος) του σώματος Το ραχιαίο πτερύγιο δεν χωρίζεται και είναι μονοκόμματο. Μια μαύρη κηλίδα στα πλευρά. Νηκτική κύστη χωρισμένη σε δύο λοβούς. 11 σκληρές ακτίνες στο ραχιαίο πτερύγιο. 3-4 βασικές σειρές λεπιών (συν μια μικρή σειρά) στο μάγουλο. Δόντια μικρά, κωνικά, μυτερά, σε περισσότερες από μία σειρές σε κάθε σιαγόνα. 78-81 λέπια στην πλάγια γραμμή. Χρώμα γκρίζο – καστανό – κοκκινωπό, στην κοιλιά ασημένιο. Μερικές φορές υπάρχουν κάθετες σκοτεινόχρωμες ταινίες λίγο όμως τονισμένες. Τα αρσενικά ψάρια έχουν πιο λαμπερά, χρώματα και το ραχιαίο και εδρικό πτερύγιο με κηλίδες μπλε. Μήκος στα αρσενικά μέχρι 20 cm και τα θηλυκά μικρότερα, μέχρι 15 cm.

Βιότοπος: Παράκτιο, κοπαδιάρικο, ψευδομεταναστευτικό ψάρι σε μαύρες φυκιάδες και λασπώδεις βυθούς και σε βάθη από 15 έως 100 μ. Αναπαράγεται την άνοιξη, από Φεβρουάριο μέχρι Μάιο. Αφθονεί στις φυκιάδες, όπου ψαρεύεται εύκολα με την πεζότρατα ή τη μηχανότρατα τη νύχτα. Τρέφεται με πλαγκτόν και μικρά σκουλήκια. Η μαρίδα δεν μένει στον ίδιο τόπο, αλλά κάνει ημερήσιες κάθετες και οριζόντιες μετακινήσεις, ακολουθώντας τις μετακινήσεις, του πλαγκτόν. Συνήθως την νύχτα βρίσκεται στο βυθό και τη μέρα στα μεσόνερα. Είναι δυνατή η αναπαραγωγή της στα ενυδρεία.

Γεωγραφική εξάπλωση: Ατλαντικός, από το Μαρόκο μέχρι την Πορτογαλία και τα Κανάρια νησιά, Μεσόγειος, ελληνικές θάλασσες όπου και αφθονεί, Μαύρη θάλασσα.

Τεχνολογικά στοιχεία: Κρέας άσπρο εύγεστο. Αποτελεί ένα από τα καλύτερα ψάρια για τηγανιά, ιδιαίτερα όταν είναι σχετικά μικρή (ψιλή). Όσο μικρότερη είναι η μαρίδα, τόσο μεγαλύτερης εμπορικής αξίας είναι. Το καλοκαίρι είναι αδύνατη και το κρέας της πικρίζει, ενώ το χειμώνα γίνεται παχιά και νόστιμη.
Στην ψαραγορά διαπιστώνεται συχνά μια χαρακτηριστική μορφή νοθείας σε βάρος των καταναλωτών. Πουλούν τις μικρές γόπες (γοπαρέλλο ή γοπάκι) για μαρίδα. Η εμπορική αξία του γοπαρέλλου δεν ξεπερνά το 25 % της αντίστοιχης της μαρίδας.
Η διάκριση μεταξύ των δύο αυτών ειδών γίνεται ως εξής:
• Το ρύγχος της μαρίδας είναι οξύ (μυτερό) ενώ το αντίστοιχο της γόπας είναι αμβλύ (στρογγυλεμένο)
• Η μαρίδα έχει μια μαύρη βούλα στα πλευρά, η οποία λείπει στη γόπα.
• Η μαρίδα έχει 11 σκληρές ακτίνες στο ραχιαίο πτερύγιο, ενώ η γόπα από 13 έως 15.



Μαρίδα Κόκκινη (Αμερικάνα) Ανευ επιστημονικής ονομασίας

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ιχθυολογικά χαρακτηριστικά: Σώμα επίμηκες, μούρη μυτερή. Μάτια μεγάλα. Δεν υπάρχουν δόντια στο Vomer. Στόμα σωληνωτό. Το ραχιαίο πτερύγιο στη μέση είναι πολύ χαμηλό, με αποτέλεσμα να χωρίζεται σε 2 τμήματα και 13 σκληρές ακτίνες. Πλευρικά πτερύγια μεγαλύτερα από τα κοιλιακά.. Πλάγια γραμμή σε όλο το μήκος του σώματος, με 86-90 λέπια. Νηκτική κύστη με ένα μόνο λοβό (αδιαίρετη). Δόντια μικρά μυτερά, τοποθετημένα σε περισσότερες από ία σειρές. Χρώμα κοκκινωπό στη ράχη και στα πλευρά και άσπρο στην κοιλιά. Δεν έχει μαύρη κηλίδα στα πλευρά. Το μήκος της φτάνει μέχρι τα 20 cm.

Βιότοπος: Παράκτιο ψάρι, σε βυθούς βραχώδεις ή χαλικώδεις και βάθος μέχρι 200 μ. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής (καλοκαίρι) τα κοπάδια πλησιάζουν τις ακτές.

Γεωγραφική εξάπλωση: Ατλαντικός από τα Κανάρια νησιά μέχρι την Πορτογαλία, Μεσόγειος, ελληνικές θάλασσες.

Τεχνολογικά στοιχεία: Κρέας άσπρο, όχι όμως καλής γευστικότητας. Δεν εκτιμάται από τους καταναλωτές.