Φρίσσα (Δύο είδη)

1. ΦΡΙΣΣΑ – Sardinella aurita

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ιχθυολογικά χαρακτηριστικά: Σώμα επίμηκες, συνήθως υποκυλινδρικό, μερι¬κές όμως φορές πιεσμένο από τα πλάγια. Κοιλιά στρογγυλή, με οδοντωτή κα¬ρίνα (32-35 λέπια). Βραγχιάκανθες λεπτές, περισσότερες από 100 στο κάτω μέρος του πρώτου βραγχιακού τόξου. Βραγχιοκάλυμμα με μια κάθετη ράβδω¬ση (όχι λείο). Αρχή του ραχιαίου πτερύγιου καθαρά πιο κοντά προς την άκρη της μούρης παρά προς την αρχή της ουράς. Στα πίσω χείλη του βραγχιοκαλύμματος στα ενήλικα ψάρια υπάρχει μια εγκοπή, τονισμένη από μια μαύρη κηλίδα (δεν υπάρχει στα νεαρά ψάρια). Ένα ζεύγος επίμηκων λεπιών στην αρχή του πτερύγιου της ουράς. Λιπώδη βλέφαρα καλά αναπτυγμένα.
Το χρώμα στη ράχη της είναι μπλε-πρασινωπό με μια αδύνατη κιτρινόχρυση γραμμή κατά μήκος των πλευρών, η οποία συχνά εξαφανίζεται μετά το θάνατο του ψαριού. Γλώσσα και βραγχιακός θάλαμος σκοτεινόχρωμα. Πλευρικά πτερύ¬για κίτρινο-ωχρά με μαύρες κηλίδες. Το μήκος της φτάνει μέχρι 30 εκ. (συνήθως 20-25 εκ.).

Βιότοπος: Μεταναστευτικό, κοπαδιάρικο ψάρι των θερμών και αλμυρών νε¬ρών. Μερικές φορές τα κοπάδια του ανακατεύονται με τα κοπάδια των σαρ¬δέλων. Παράκτιο το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα κατεβαίνει στο βυθό, μέχρι βάθος 350 μ. Τρέφεται με μαλακόστρακα, προνύμφες, μικρά ψαράκια και φυτοπλαγκτόν. Αναπαράγεται στα επιφανειακά θερμά (22° περίπου) θαλάσσια στρώματα τον Αύγουστο (στη Βαλτική θάλασσα δεν πραγματοποιείται αναπαραγωγή).

Γεωγραφική εξάπλωση: Μεσόγειος, ελληνικές θάλασσες, Βαλτική και ακτές Ατλαντικού, Ν. Αφρική, Δ. Ατλαντικός από το Χρυσό Ακρωτήρι μέχρι την Αργεντινή και Δ. Ειρηνικό από την Ιαπωνία μέχρι τις Φιλιππίνες.

Τεχνολογικά στοιχεία: Έχει κρέας σκληρότερο, πιο άπαχο και λιγότερο εύγευστο από τη σαρδέλα, με πολυάριθμα μακριά, ελεύθερα αγκάθια. Κονσερβοποιείται όπως και η σαρδέλα.

2. ΦΡΙΣΣΑ - Φρίσσα Μαδέρας Sardinella manderensis

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ιχθυολογικά χαρακτηριστικά: Σώμα επίμηκες, με βάθος που ποικίλλει, σχετι¬κά πιεσμένο από τα πλάγια. Κοιλιακή καρίνα οδοντωτή.
Το χρώμα στη ράχη της είναι μπλε-πρασινωπό, στα πλευρά ασημένιο με μια αδύνατη χρυσοκίτρινη ταινία στα πλευρά, στην αρχή της οποίας και πίσω από το βραγχιοκάλυμμα υπάρχει μια όχι και τόσο έντονη μαύρη κηλίδα. Μια μαύρη κηλίδα στην αρχή του ραχιαίου πτερύγιου. Οι πάνω ακτίνες του πλευρικού πτερύγιου είναι άσπρες στα άκρα τους και η μεμβράνη που τις ενώνει μαύρη.

Το μήκος της φτάνει μέχρι 30 εκ. (συνήθως 20-25 εκ.). Αναπαράγεται στα επιφανειακά θαλάσσια στρώματα τους θερμούς μήνες. Τρέφεται από μικρά πλαγκτονικά α¬σπόνδυλα ζώα, προνύμφες ψαριών και φυτοπλαγκτόν.

Βιότοπος: Παράκτιο πελαγικό, μεταναστευτικό και κοπαδιάρικο ψάρι. Ανέχεται και νερά με μικρή αλατότητα.

Γεωγραφική εξάπλωση: Βόρεια και Ανατολική Μεσόγειος, Γιβραλτάρ μέχρι Βόρειο Μαρόκο, Αγκόλα και ελληνικές θάλασσες.

Τεχνολογικά στοιχεία: Τα ίδια με το προηγούμενο είδος.

Διάκριση μεταξύ των 2 ειδών φρίσσας:

Sardinella aurita: Μαύρη κηλίδα στα πίσω χείλη του βραγχιοκαλύμματος. Απουσία μαύρης κηλίδας στην αρχή του ραχιαίου
πτερύγιου. Κοιλιακά πτερύγια με 9 ακτίνες.

Sardinella manderensis: Απουσία μαύρης κηλίδας στο πίσω μέρος του βραγχιοκαλύμματος, αλλά παρουσία ασθενών υποτονικών
μαύρων κηλίδων ακριβώς πίσω από το βραγχιοκάλυμμα και στην αρχή του ραχιαίου πτερύγιου. Κοιλιακά πτερύγια με 8 ακτίνες.