Ξιφίας Xiphias gladius

Ξιφίας Xiphias gladius

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ιχθυολογικά χαρακτηριστικά: Απουσία κοιλιακών πτερυγίων. Μία μόνο καρίνα στον ουραίο μίσχο. Τομή ρύγχους πλατιά σαν της λάμας ξίφους (όχι στρογγυλή). Σώμα κυλινδρικό, πιο ισχυρό στο εμπρός τμήμα. Ραχιαίο πτερύγιο τριγωνικό. Σε νεαρά ψάρια ένα ραχιαίο και ένα εδρικό πτερύγιο, στα ενήλικα δύο ραχιαία και δύο εδρικά. Ρύγχος πολύ μακρύ, μέχρι το 1/3 του ολικού μήκους του ψαριού. Στα ενήλικα ψάρια δεν υπάρχουν δόντια και λέπια. Ουραίο πτερύγιο σε σχήμα μισοφέγγαρου στα ενήλικα ψάρια και ίσιο ή διχαλωτό στα νεαρά. Αριθμός σπονδύλων 26. Πλευρικά πτερύγια δρεπανόμορφα. Χαρακτηρίζεται από την επιμήκυνση των οστών της πάνω σιαγόνας, η οποία και σχηματίζεται ένα ξίφος. Χρώμα στη ράχη μπλε, καφετί ή μαύρο. Πλευρά ανοιχτόχρωμα με ανταύγειες μπρούτζινες. Κοιλιά ασημένια. Μήκος μέχρι 6,00 μέτρα και βάρος 500 Κgr.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά

1. Το σώμα είναι μακρύ και κυλινδρικό
2. Στην ενήλικη φάση του ψαριού, η άνω γνάθος εκτείνεται μέσα σε ένα μακρύ πλατύ ξίφος.
3. Τα μάτια είναι πολύ μεγάλα.
4. Στα νεαρά άτομα το εδρικό και το ραχιαίο πτερύγιο είναι συνεχές.
5.Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο είναι πολύ μεγαλύτερο από το δεύτερο. Το πρώτο έχει 34 με 49 μαλακές ακτίνες ενώ το δεύτερο ραχιαίο πτερύγιο έχει 4 με 6 μαλακές ακτίνες.
6. Το πρώτο εδραίο πτερύγιο είναι μεγαλύτερο από το δεύτερο. Το πρώτο εδραίο έχει 13 με 14 μαλθακές ακτίνες ενώ το δεύτερο έχει 3-4.
7. Τα πλευρικά πτερύγια είναι σταθερά και έχουν 16 με 18 ακτίνες.
8. Δεν υπάρχουν κοιλιακά πτερύγια.
9. Η πλευρική γραμμή είναι απούσα στα ενήλικα άτομα αλλά αναγνωρίσιμη σε δείγματα με μήκος 1 μέτρου η οποία εξαφανίζεται σταδιακά καθώς αυτά μεγαλώνουν.
10. Τα ανήλικα ψάρια δεν έχουν λέπια αλλά τα νεαρά που έχουν μήκος μικρότερο από 1 μέτρο έχουν κάποιες δομές στο σώμα τους που
έχουν μορφή λεπιών οι οποίες εξαφανίζονται σταδιακά καθώς τα ψάρια αναπτύσσονται.
Κατά την διάρκεια της προ-ενήλικης φάσης, ο ξιφίας περνά από απότομες αλλαγές καθώς αναπτύσσεται οι οποίες επηρεάζουν το σχήμα του σώματος του, το ρύγχος του και συγκεκριμένα τα ραχιαία, εδραία και θωρακικά πτερύγια.

Βιότοπος: Τροπικές και εύκρατες θάλασσες, σε βάθη μέχρι και 800 μ. Συχνά ανεβαίνει και κολυμπά στην επιφάνεια και στην περίπτωση αυτή το ραχιαίο και ουραίο πτερύγιο είναι έξω από το νερό. Κάνει μεγάλες μεταναστεύσεις. Συνήθως είναι μοναχικό ψάρι, αλλά το συναντάμε και σε κοπάδια. Είναι επιθετικό. Τρέφεται με ψάρια και καλαμάρια. Αναπαράγεται στην Μεσόγειο τον Ιούνιο με Σεπτέμβριο και στον Ανατολικό Ατλαντικό τον Ιανουάριο με Οκτώβριο. Πολλές φορές επιτίθεται σε φάλαινες και σε καρχαρίες, που τους τρυπά με το ξιφοειδές ρύγχος του. Σπανιότερα κάνει επιθέσεις και σε μικρά ψαροκάικα. Το ρύγχος του μπορεί να τρυπήσει σανίδες μέχρι πάχους 8 έως 10 cm. Το ψάρι αυτό αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Σε ηλικία ενός χρόνου φτάνει τα 24 κιλά και το δεύτερο χρόνο τα 130-140 κιλά.
Ψαρεύεται με καμάκια, άρπαγες, συρόμενα στο βυθό δίχτυα και τοννάδες.
Προσβάλλεται συνήθως από ένα μικρό παράσιτο (μαλακόστρακο), από το οποίο και υποφέρει πολύ. Με την ελπίδα να απαλλαγεί από την ενόχληση αυτή, πηγαίνει πολλές φορές και ξύνεται πάνω στα βράχια της ακτής, με κίνδυνο να βρεθεί έξω από το νερό.
Ο μεγαλύτερος ξιφίας που έχει καταγραφεί ποτέ είχε μήκος 455 εκατοστά και ζύγιζε περίπου 537 κιλά. Στη Μεσόγειο, τα ψάρια σπάνια ζυγίζουν περισσότερο από 230 κιλά, αλλά στον Ατλαντικό Ωκεανό μπορούν να ζυγίζουν μέχρι και 320 κιλά.
Ο μέγιστος χρόνος ζωής αυτού του είδους εκτιμάται γύρω στα 10 χρόνια στη Μεσόγειο αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι το συγκεκριμένο είδος μπορεί να φτάσει και τα 15 χρόνια ζωής.

Γεωγραφική εξάπλωση: Ατλαντικός, από τη Μαδέρα, μέχρι την Ισλανδία, Μεσόγειος, Αδριατική, ελληνικές θάλασσες, Μαύρη θάλασσα, επιζητεί τις θερμές θάλασσες. Παντού σε τροπικές και εύκρατες θάλασσες.

Τεχνολογικά στοιχεία: Κρέας τρυφερό, άσπρο-ρόδινο, άπαχο, γευστικό, που εκτιμάται ιδιαίτερα από του καταναλωτές. Πολύτιμο είναι το ηπατέλαιο του ξιφία . Καταναλώνεται νωπός και κατεψυγμένος.

ΑΛΙΕΙΑ ΤΟΥ ΞΙΦΙΑ ΜΕ ΣΥΡΤΗ

Η συρτή του ξιφία.— Το ψάρεμα του ξιφία με συρτή, δεν γίνεται στη Μεσόγειο αλλά αποκλειστικά στον Ατλαντικό, στα ανοιχτά των δυτικών Αφρικανικών ακτών και προπάντων στα ζεστά νερά του Ατλαντικού, ιδιαίτερα δε στον κόλπο του Μεξικού, στα ανοιχτά της Κούβας και μπροστά απ" την ακτή της Φλώριδας. Εκπληκτικά αποτελέσματα στο ψάρεμα του ξιφία με συρτή, έχουν επιτευχθεί στην περιοχή των ρευμάτων, ανάμεσα στην Κούβα και την Αμερικάνικη ακτή,
Αυτό το σπορ, είναι σίγουρα το πιο συναρπαστικό μαζί με το ψάρεμα του κόκκινου τόνου. Είναι όμως πολύ ακριβό, μιας κι όποιος θέλει να ψαρέψει, πρέπει να είναι ιδιοκτήτης ή να νοικιάσει ένα από τα σκάφη, που είναι κατασκευασμένα και εξοπλισμένα γι' αυτό το ψάρεμα.
Αυτά τα σκάφη, κατάλληλα να προχωρούν με ελάχιστη ταχύτητα, και να πιάνουν, όταν χρειάζεται, πολύ μεγάλες ταχύτητες, ευκίνητα και ταυτόχρονα άνετα. Είναι κατασκευασμένα με τρόπο ώστε, στην πρύμη να μπορούν να τοποθετηθούν μία ή δυο καρέκλες όπου θα καθίσει ο ψαράς.
Αυτές οι καρέκλες, κολλημένες στο κατάστρωμα του πλεούμενου, έχουν την όψη ,.. πολυθρόνας οδοντογιατρού. Στη σύνδεση των μπράτσων, θα μπορεί να συνδέεται μια φαρδιά ζώνη που θα κρατά τον ψαρό, έτσι ώστε να μην πεταχτεί απ' την καρέκλα, από την τεράστια δύναμη που έχει το αγκιστρωμένο ψάρι.
Η πολυθρόνα αυτή μπορεί επίσης να γυρίζει, ώστε να επιτρέπει κάθε αναγκαία μανούβρα - σε σχέση με την κατεύθυνση που παίρνει το ψάρι - και με τη μανούβρα που θα πρέπει να κάνει συνεπώς το πλεούμενο.
Το καλάμι για το ψάρεμα του ξιφία, είναι ένα ακριβό και βαρύ εργαλείο, από μπαμπού ρεφαντύ ή από σκληρό ξύλο. Είναι εφοδιασμένο με χοντρά ολισθητικά δακτύλιο από ατσάλι. Το τελευταίο δαχτυλίδι έχει αντικατασταθεί από μια ροδέλα, στην οποία η ορμιά μπορεί να γλιστρά πιο εύκολα.
Η κουβαρίστρα, μεγάλων διαστάσεων, με περιστροφικό συλλέκτη, έχει πολλαπλασιαστικά και από πολλαπλασιαστικό γρανάζια συμπλέκτη που ρυθμίζεται, φρένο της μανιβέλας και έχει βάρος αρκετό κιλά. Η μπομπίνα της, πρέπει να έχει 600 -700 μέτρα ειδικής πετονιάς που χρησιμοποιείται αποκλειστικά γι αυτό το είδος σπορ.

Οι Αμερικάνικες ορμιές, αποτελούνται από μια πλεξούδα από γερότατο λινό, ή από ένα σχοινί από πλαστικό υλικό, ποικίλης ισχύος, από νάιλον ή από άλλο συνθετικό υλικό. Στην άκρη αυτής της ορμιάς συνδέεται ένα μεταλλικό παράμαλο. που αποτελείται από μια πλεξούδα από ατσάλινα σύρματα, που έχει μελετηθεί με τρόπο, ώστε να είναι εύκαμπτο και γερό μαζί. Το μεγάλο αγκίστρι από ατσάλι, με έντονη περόνη, έχει άνοιγμα 15-18 εκατοστόμετρα.

Άλλο εξάρτημα του ψαρά, που αφοσιώνεται στο ψάρεμα του ξιφία με αυτή τη μέθοδο, είναι μια ζώνη που τοποθετείται με διάφορους τρόπους και έχει ένα δερμάτινο δοχείο, μέσα στο οποίο μπαίνει η λαβή του καλαμιού. "Άλλες φορές ή ίδια η λαβή, τοποθετείται σ' ένα δοχείο, που έχει τοποθετηθεί στέρεα στην καρέκλα.

Πράγματι, θα ήταν αδύνατο οποιοσδήποτε να κρατήσει ένα ψάρι, ακόμα και μεσαίων διαστάσεων, μόνο με τη δύναμη των μπράτσων. Για να εξασφαλίζεται περισσότερο ο ψαράς και να σιγουρεύεται η ασφάλεια των εργαλείων από τη δύναμη της πάλης με τα μεγάλα ψάρια, ο άνθρωπος είναι εφοδιασμένος με έναν δερμάτινο τελαμώνα, που περνά πίσω απ" το λαιμό του. και το οποίο δένεται με ένα ελατήριο σ" ένα αντίστοιχο δαχτυλίδι, στην κουβαρίστρα ή το καλάμι. Τις περισσότερες φορές, πράγματι, η κουβαρίστρα και το καλάμι είναι κατασκευασμένα με τέτοιο τρόπο, ώστε το τελευταίο, κατά τη μανούβρα ανεβάσματος του ψαριού, να είναι στραμμένο προς τα πάνω.
Το δόλωμα αποτελείται από μικρά ψάρια (σχετικά μικρά, εννοείται) όπως σκουμπριά του μισού κιλού, μικροί τόνοι και άλλα παρόμοια ψάρια. Άλλες φορές αποτελείται από ειδικά κουτάλια ή τεχνητά ψάρια. Το φυσικό δόλωμα όμως. είναι πάντα σχεδόν αποτελεσματικό. Η μέθοδος αυτή ψαρέματος, έγκειται στο να αφήσουμε 100 μέτρα ορμιάς ή λίγο περισσότερο και να προχωράμε με το πλεούμενο, με τρόπο ώστε το δόλωμα να προχωρά στην επιφάνεια, αφήνοντας ένα ορατό ίχνος.
Η επίθεση του ξιφία είναι σχεδόν πάντα ξαφνική και δύσκολα ο ψαράς αντιλαμβάνεται την παρουσία του ψαριού, πριν γίνει η επίθεση. Μερικές φορές το κυνηγετικό αυτό ψάρι, λαθεύει στο χτύπημα του δολώματος και σ' αυτή την περίπτωση σχεδόν πάντα γυρίζει και επιτίθεται πάλι. Η δεύτερη επίθεση τότε ακολουθείται από μια καταδίωξη στην επιφάνεια, που γίνεται ορατή από το σκάφος κι είναι μοναδικό και υπέροχο θέαμα.